Δεν μπορεί να είναι έτσι. Να θες και να μην
έχεις. Το ποτήρι απλά το γεμίζεις, κάνεις μπάνιο, πίνεις το γάλα, έχει
ασβέστιο, στην τελική κοιμάσαι, τον παίζεις, όλα μόνος σου. Όχι, όχι δεν είναι
έτσι. Μπορείς να έχεις, τώρα μάλιστα, διεκδίκησε , πιες το γάλα σου, κάνε
μπάνιο, ΕΧΩ όμως, κατάλαβες; Ε-Χ-Ω……. Το γυαλί
θα σπάσει , το φως όμως θα μείνει. Έχω φως; Ποιος έσβησε το φως ρε
μαλάκα; Έλα ρε άναψε το λίγο. Και η ροή θα φύγει μακριά. Αχ, αυτά τα καφεδάκια,
κεφτεδάκια, σουτζουκάκια, μη σου πω.
Καλό μεσημέρι αγαπημένε, θα πάμε για μπάνιο;
Έχει ζέστη και πίνω κρύο τσάι με παγάκια, πολλά παγάκια. Λιώνουν μες το ποτήρι
και ανακατεύονται με το κίτρινο υγρό και το σάλιο μου και το ξαναρουφάω. Νομίζω
παίρνω τις σάπιες συνήθειες μέσα μου πάλι.
Δεν τελειώνει ποτέ. Πλένω, πλένω, πλένω x1000 και τίποτα δεν αλλάζει. Καταδικασμένος ποτηροκατακτητής στο βασίλειο μου. Αλλά η
θάλασσα …. αχ, αυτή η υγρή καριόλα σε αδειάζει. Έλα, έλα μην το σκέφτεσαι
φύγαμε …. πλουτςςςς…
Και το χρώμα το δικό σου; Το δικό σου μπλουζάκι;
Η δική σου η σάρκα; Έχεις; Η υγεία πάνω απ’ όλα. Εξαφανίσου τώρα, γίνε αυτό που
έχεις μάθει τόσα χρόνια, κάλο παιδί. Προσπάθησε να μην καταλάβει κανείς αυτά
που κρύβεις , τζιζζζζζζζ …., τζιτζίκια και τζιζκέικ άστα να πλανιούνται γύρω
σου, να γίνουν οι πιο δυνατές σου εικόνες, δεν μπορείς να πειράξεις κανέναν με
αυτά, οπότε οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ ο κ Ο.Κ.
