Sec.

 ...και ήρθα σαν μανιασμένος σίφουνας, κρατώντας μέσα μου όλες τις στιγμές που έζησα μαζί σου, λεπτομέρειες που μου διέφευγαν, πάθοι που χάθηκαν. Τα σημάδια είναι ακόμα πάνω μου,να μου θυμίζουν τα πάντα. Η δύναμη μου περίμενε την κατάλληλη στιγμή να φανερωθεί. Λάθος στιγμή, αλλά όχι κιόλας. Υπάρχει μόνο αυτό το δευτερόλεπτο που είναι τόσο ισχυρό, όσο 10 λύκοι που πασχίζουν να τραφούν. Κυνηγάνε, τρέχουν, ματώνουν μέχρι να καταφέρουν να πιάσουν την αντιλοπή, που και αυτή με την σειρά της χοροπηδάει φοβισμένη, προσπαθώντας να γλυτώσει. Μετα το κυνήγι, όποιο και να'ναι το αποτέλεσμα, δεν επαναπαύονται, δεν ζητάνε λιγότερα. Δευτερόλεπτο λοιπόν, χτύπημα των δαχτύλων, ανάσα, σκέψη.
 Και μέτα; Όπως συνηθίζω να λέω. Δεν έχει μετά, ούτε τι, πως, γιατί. Αυτή την στιγμή ή την κουβαλάς σε όλη την διάρκεια της ζωής σου ή άντε και γαμήσου. Είναι το τελευταίο βέλος στη φαρέτρα σου. Παίρνω λοιπόν τον προπομπό και τον κάνω ζωή μου. ''Υπάρχω'', δεν ''νομίζω ότι υπάρχω''. Είμαι η ενέργεια μου, είμαι ο σύντροφος σου, συνοδοιπόρος. Κουμπί και φύγαμε...έτοιμος για όλα.
 Ο χρόνος περνάει,τικ,τακ,τικ και το μόνο σίγουρο:έχασα πολύ από δαύτον. Τα χαμένα ποτέ δεν τα παίρνεις πίσω, αλλά μόνο να κερδίσεις γίνεται από την επόμενη παρτίδα. Ατελείωτα δευτερόλεπτα ανεκμετάλλευτα στη μαύρη τρύπα του αιώνιου όλου. Ευκαιρίες, αποφάσεις, χάδια, αγκαλιές, κουβέντες, όνειρα, θυσιασμένα για ένα κόσμο, ένα πράγμα, που δεν θα γυρίσω ποτέ.Αυτά είναι τα λίγα που μου έμειναν για να σταθώ όρθιος, σαν γιγάντας,να καταστρέψω ότι βρεθεί εμπόδιο μπροστά μου. Είμαι εδώ ολοζώντανος, η νεκρική σιγή μου μετατρέπεται σε θόρυβο, που καλεί την δική σου μελωδία για συντροφιά.

Χορός Των Πληγών

 Χαραγμένα όλα, τίποτα δεν πάει χαμένο. Σημάδια που μένουν πάνω σου για πάντα. Και με δέρμα να τα ποτίσεις, δεν γεμίζουν με τίποτα. Αυτά είναι η δύναμη σου ή μια από τις πολλές(γη, φωτια, αέρας, ''είμαι ο captain planet''). Σε ακολουθούν και τα παίρνεις από πίσω, σαν να λέμε σκιές. Ξαφνικά ξεχνάς ότι υπάρχουν....ε, ρε φίλε πανηγύρια,ε,ρε φίλε πανηγυρια! Πανηγύρια που ποτέ δεν φαντάστηκες ότι θα διαδραματίζονταν μπροστά σου ή μάλλον φαντάστηκες αλλά ήσουν πολύ μαλάκας για να το πιστέψεις και απλά συνέχισες να χορεύεις. Βαλσάκια, καλαματιανούς, ζεμπεκιές, τρελός χορευταράς στους ρυθμούς του βαθύ υπνού και της υποτιθέμενης αιωνιότητας. Οι ουλές όμως ήταν πάντα εκεί να σου δείχνουν τα βρώμια σου, τείνοντας να φτάσουν μέχρι το κόκκαλο.

 Θεούλης δεν υπάρχει, μαγικές λέξεις και ξόρκια; Μπαααα! Χαρτης για να γυρίσεις πίσω; Τς,τς,τς! Μπορεί να έχεις λέπρα και να μην το έχεις κατάλάβει, άστο, έχει ο θεός,κάνε ότι μπορείς....