Ήταν Γαλάζιος

  Eίμαι εδώ ακόμα ζωντανός να περιμένω... Να περιμένω τη φωτιά που θα έρθει να με πάρει και να με σηκώσει ψηλά ώστε να φτάσω σε άλλα επίπεδα. Πετάω λοιπόν τα πάντα. Πράγματα,ψυχές,ουλές,φίλους,σκύλους και κάνω γύρους στην αυλή,στη φωνη,στη παρακμή,του ιδιού μου του εαυτού. Δε χρειάζομαι πια τίποτα. Ανατέλλω σε ένα καινούριο σώμα,σε μια νέα περιπέτεια. Η φωτιά πλέον με έχει περικλύσει. Η φωτιά πλέον είναι σε όλο το σώμα μου μέσα και έξω μου. Έχει αλλάξει το χρώμα της. Δεν είναι κόκκινο όπως το ξέρω,αλλά μαύρο,πράγμα που μου δείχνει ότι με καταλαβαίνει. Και εσύ; Δε σε βλέπω πουθενά. Λείπεις από αυτή τη δοκιμασία.Δεν είσαι μαζί μου. Μόνο σκιές. Μικρές,μεγάλες,άθλιες,μίζερες,άσπρες σκιές. Είναι δική μου αυτή η δοκιμασία,σκέφτομαι. Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ; Μα σαν δω καλύτερα διακρίνω κάτι περίεργο.Μια γαλάζια σκιά έρχεται προς το μέρος μου,πράγμα που δείχνει ότι με καταλαβαίνει. Ωωω,εσύ! Ήρθες τελικά σε εμένα. Με δείχνεις και γελάς,τραγουδάς,πετάς,έρχεσαι και με φιλάς και συνεχίζεις να γελάς.Σε κοιτάω σαν να είσαι άλλος,σα να είσαι ο σατανάς.Έχω αρχίσει και φοβάμαι που με φίλησες,που σε πίστεψα.Προδοσία φωνάζω και με ακούνε όλοι.Προσέχτε τις γαλάζιες σκιές ουρλιάζω. Και τους αγγέλους να φοβάστε.Ααααααααααα..........

          Μένω μόνος μου. Η φωτιά της γνώσης,οι σκιές του φόβου,και η γαλάζια μορφή του έρωτα με έχουν εγκαταλείψει. Ένας γαλάζιος κύριος έρχεται και με σηκωνει. Μου πιάνει το χέρι τόσο τρυφερά που νομισα ότι είναι ο Θεός.

-’’Είμαι ο Θεός’’μου λέει

-’’Είμαι η αγάπη,είμαι τα πάντα’’.

-’’Φύγε από μπροστά μου’’του λεω και σηκώνομαι και φεύγω γεμάτος οργή. Και αν όντως ήταν,αναρωτιέμαι. Ίσως μπορούσε να μου δώσει αυτό που ζητούσα. Αγάπη,ειλικρίνεια,ελευθερία,τα παντα. Για μια στιγμή ήμουν έτοιμος να γυρίσω, μα, μια σκέψη με έκανε να οργιστώ ακόμα περισσότερο: ’’ Ήταν γαλάζιος’’...