Anasurlu

I saw you in a bar
Dark, dark, dark.

There were no people, no music, and no lights
Only your figure before my eyes.

I came next to you, you ordered shots  
And then we talked all night long.

Then you told me, you should leave, queer emotions filled the air,  
But we agreed to meet again.

She doesn’t want me, anymore
She doesn’t love me, anymore
And I cry, every day alone.

Next time I saw you, we took a walk in a small town,
 The last thing I remember, is your lips on mine

And so time went by, and so time flew, full of good moments of me and you. 

But those beautiful memories faded away, oblivion and loneliness shattered our way
 Shadows and sickness climbed up the walls, with only one purpose, to steal our love.

Weakness covered everything, old sins untold, in the end the devil won.

Baby, I m gonna tell you something, let me dance with you again,
 let me hold you in my arms, light the fire in the darkest night
 I will burn the snakes behind.

And remember, I saw you in a bar.

Si Ra Lely

Μέσα την πνοή μου βαστάω

μέσα, για να μην την ξεχνάω

και όταν θυμηθώ να αναπνεύσω

θα ναι μόνο για να αντέξω.

Κοιτά πως περνάει ο χρόνος

βλέπεις, ο καθένας είναι μονός

μιλά, μιλά μου για εσένα

ξέρεις χόρτασα πια έμενα.

Πάμε μέσα στην καταιγίδα

θέλω να σε δω όπως σε είδα

θα μαι εκεί που ορίζει η νύχτα 

ψάξε, είμαι εκεί που σε βρήκα.

Χωρίς χρώμα

Μες’ το σκοτάδι κρυμμένος , σε μια γωνιά, πίσω από τις φωτογραφίες, καμουφλαρισμένος με την σκιά του παρελθόντος  και ποτισμένος με αλκοόλ, παρακολουθώ τις σκηνές μιας παλιάς ταινίας. Παρακαλώ, δε ξέρω και εγώ ποιον, να γίνω ο πρωταγωνιστής στην θέση του αόρατου ηθοποιού, να ζωντανέψω τον άυλο, διάφανο χαρακτήρα, για να δω για μια φορά ακόμα.

 Τριγυρνά σε έρημες γειτονιές, βουβές, ψάχνοντας να βρει λίγο χαμένο χρώμα για να τον βλέπουν, να τον ξεχωρίζουν. Γεμίζει το σώμα του, μέσω των αυτιών, άπειρες νότες, μπας και από τις δονήσεις αυτών των νοτών, καταλάβει κάποιος ότι είναι εκεί. Γεμίζει το σώμα του πληγές μήπως και εντοπίσουν τα σημάδια που αφήνει το αίμα του στο δρόμο. Τίποτα, παραμένει αόρατος, είναι εκείνος που κάποτε έζησε, υπήρξε, αλλά όχι τώρα.

 Προσπαθώ να περάσω μέσα από τα καρέ του φιλμ να τον βοηθήσω, αλλά δεν χωράω, να του δείξω ότι είμαι εδώ, τον βλέπω. Να μου πει αν ξέρει κάποιον τρόπο να περάσω μέσα απ’ τα δεσμά του. Στο τέλος συνειδητοποιώ  ότι είναι αναπόφευκτο αυτό που φοβάμαι. Είναι μόνος του, σε έναν τόσο μεγάλο κόσμο, μόνος του και ο χειρότερος φόβος του γίνεται πραγματικότητα. Δεν έχει happy end, είναι από αυτές τις ταινίες που σου αφήνουν μια πίκρα στη γλώσσα. Ξεροκαταπίνεις αλλά δεν φεύγει με τίποτα, ανοιγοκλείνεις τα μάτια και είσαι ακόμα στην κατάσταση που ήσουν πριν τα ανοιγοκλείσεις.

1+1=2

 Δύο λόγια να σου πω και μετά φύγε. Δεν συγκρίνεται με τίποτα η μορφή σου, η παρουσία και η απουσία σου. Είναι όλα τόσο ζωντανά, κάθε μέρα παράσταση.

 Θέλω ησυχία και φασαρία. Και αυτό το όνειρο, δεν με αφήνει ποτέ, αυτή η σκέψη δεν λέει να με αποχωριστεί . Ο ταυρομάχος μου χτυπάει κάθε μέρα το τζάμι και δεν μπορώ να μην τον βάλω μέσα, πρέπει να του μιλήσω, ακόμα.

 Τρέχω, λοιπόν, τρέχω και γύρω μου όλα θολά, από την ταχύτητα. Πηγαίνω μόνο ευθεία γιατί μου δίνει σιγουριά. Συνεχίζω και αρχίζω και ουρλιάζω κρατώντας στα χέρια μου ένα πολυβόλο. Το δάχτυλο μου συνέχεια στην σκανδάλη, πυρ κατά βούληση. Ντρρρρρρ….τρρρρρρ ….ντρρρρρρρρ…. συνέχεια ηδονή. Φτάνοντας στην άκρη του επιπέδου που τρέχω, δεν σταματάω, πηδάω , μα ,δεν πέφτω. Σφαίρες ατελείωτες τρυπάνε το κενό του κόσμου, αλλά όχι το δικό μου. Αιωρούμαι σε μέρη που δεν ξέρω, σαν σε αργή κίνηση.

 Τίποτα δεν είναι αρκετό για να σε καλωσορίσω. Κάτι όμως, δεν μπορεί. Είναι σαν να έχεις πιεί δηλητήριο και να πεθαίνεις, να ξέρεις ότι τίποτα δεν σε σώζει. Και ο ήλιος συνεχίζει να βγαίνει σαν να μην συνέβη τίποτα και να ρίχνει τις ακτίνες του πάνω μου, αυτό είναι ειρωνεία. Απ’ την άλλη όμως το φεγγάρι επίμονο στην θέση του. Δεν λέει να φύγει με κανέναν τρόπο. Αυτό τι είναι; Η θλίψη του ξεσπάει πάνω μου; Όλα και όλα 1+1=2.

Sec.

 ...και ήρθα σαν μανιασμένος σίφουνας, κρατώντας μέσα μου όλες τις στιγμές που έζησα μαζί σου, λεπτομέρειες που μου διέφευγαν, πάθοι που χάθηκαν. Τα σημάδια είναι ακόμα πάνω μου,να μου θυμίζουν τα πάντα. Η δύναμη μου περίμενε την κατάλληλη στιγμή να φανερωθεί. Λάθος στιγμή, αλλά όχι κιόλας. Υπάρχει μόνο αυτό το δευτερόλεπτο που είναι τόσο ισχυρό, όσο 10 λύκοι που πασχίζουν να τραφούν. Κυνηγάνε, τρέχουν, ματώνουν μέχρι να καταφέρουν να πιάσουν την αντιλοπή, που και αυτή με την σειρά της χοροπηδάει φοβισμένη, προσπαθώντας να γλυτώσει. Μετα το κυνήγι, όποιο και να'ναι το αποτέλεσμα, δεν επαναπαύονται, δεν ζητάνε λιγότερα. Δευτερόλεπτο λοιπόν, χτύπημα των δαχτύλων, ανάσα, σκέψη.
 Και μέτα; Όπως συνηθίζω να λέω. Δεν έχει μετά, ούτε τι, πως, γιατί. Αυτή την στιγμή ή την κουβαλάς σε όλη την διάρκεια της ζωής σου ή άντε και γαμήσου. Είναι το τελευταίο βέλος στη φαρέτρα σου. Παίρνω λοιπόν τον προπομπό και τον κάνω ζωή μου. ''Υπάρχω'', δεν ''νομίζω ότι υπάρχω''. Είμαι η ενέργεια μου, είμαι ο σύντροφος σου, συνοδοιπόρος. Κουμπί και φύγαμε...έτοιμος για όλα.
 Ο χρόνος περνάει,τικ,τακ,τικ και το μόνο σίγουρο:έχασα πολύ από δαύτον. Τα χαμένα ποτέ δεν τα παίρνεις πίσω, αλλά μόνο να κερδίσεις γίνεται από την επόμενη παρτίδα. Ατελείωτα δευτερόλεπτα ανεκμετάλλευτα στη μαύρη τρύπα του αιώνιου όλου. Ευκαιρίες, αποφάσεις, χάδια, αγκαλιές, κουβέντες, όνειρα, θυσιασμένα για ένα κόσμο, ένα πράγμα, που δεν θα γυρίσω ποτέ.Αυτά είναι τα λίγα που μου έμειναν για να σταθώ όρθιος, σαν γιγάντας,να καταστρέψω ότι βρεθεί εμπόδιο μπροστά μου. Είμαι εδώ ολοζώντανος, η νεκρική σιγή μου μετατρέπεται σε θόρυβο, που καλεί την δική σου μελωδία για συντροφιά.

Χορός Των Πληγών

 Χαραγμένα όλα, τίποτα δεν πάει χαμένο. Σημάδια που μένουν πάνω σου για πάντα. Και με δέρμα να τα ποτίσεις, δεν γεμίζουν με τίποτα. Αυτά είναι η δύναμη σου ή μια από τις πολλές(γη, φωτια, αέρας, ''είμαι ο captain planet''). Σε ακολουθούν και τα παίρνεις από πίσω, σαν να λέμε σκιές. Ξαφνικά ξεχνάς ότι υπάρχουν....ε, ρε φίλε πανηγύρια,ε,ρε φίλε πανηγυρια! Πανηγύρια που ποτέ δεν φαντάστηκες ότι θα διαδραματίζονταν μπροστά σου ή μάλλον φαντάστηκες αλλά ήσουν πολύ μαλάκας για να το πιστέψεις και απλά συνέχισες να χορεύεις. Βαλσάκια, καλαματιανούς, ζεμπεκιές, τρελός χορευταράς στους ρυθμούς του βαθύ υπνού και της υποτιθέμενης αιωνιότητας. Οι ουλές όμως ήταν πάντα εκεί να σου δείχνουν τα βρώμια σου, τείνοντας να φτάσουν μέχρι το κόκκαλο.

 Θεούλης δεν υπάρχει, μαγικές λέξεις και ξόρκια; Μπαααα! Χαρτης για να γυρίσεις πίσω; Τς,τς,τς! Μπορεί να έχεις λέπρα και να μην το έχεις κατάλάβει, άστο, έχει ο θεός,κάνε ότι μπορείς....

Kiou

Ήσυχα, ήσυχα, να πάμε για ύπνο

ήρεμα , μην ξυπνήσουμε και εμείς

τα όνειρα τα φανταχτερά μην χάσουμε.

Τι θα ζήσουμε μετά;

 Βουτάω στη θάλασσα για να αδειάσει το κεφάλι μου από όλα, όπως αδειάζει ένα ποτήρι άμμου όταν το βυθίζεις στο νερό.

 Σηκώνω το βλέμμα μου ψηλά, ουρανός, ατελείωτο γαλάζιο, ήχοι που σπάνια ακούω, χρώματα, πραγματικά χρώματα. Είμαι ήρεμος, ήσυχος, τα αιτήματα μου τα κέρδισα, τους φόβους μου τους νίκησα, την κόρη μου την πάντρεψα, τέλος ξαναβουτάω.

O.K.

 Δεν μπορεί να είναι έτσι. Να θες και να μην έχεις. Το ποτήρι απλά το γεμίζεις, κάνεις μπάνιο, πίνεις το γάλα, έχει ασβέστιο, στην τελική κοιμάσαι, τον παίζεις, όλα μόνος σου. Όχι, όχι δεν είναι έτσι. Μπορείς να έχεις, τώρα μάλιστα, διεκδίκησε , πιες το γάλα σου, κάνε μπάνιο, ΕΧΩ όμως, κατάλαβες; Ε-Χ-Ω……. Το γυαλί   θα σπάσει , το φως όμως θα μείνει. Έχω φως; Ποιος έσβησε το φως ρε μαλάκα; Έλα ρε άναψε το λίγο. Και η ροή θα φύγει μακριά. Αχ, αυτά τα καφεδάκια, κεφτεδάκια, σουτζουκάκια, μη σου πω.

 Καλό μεσημέρι αγαπημένε, θα πάμε για μπάνιο; Έχει ζέστη και πίνω κρύο τσάι με παγάκια, πολλά παγάκια. Λιώνουν μες το ποτήρι και ανακατεύονται με το κίτρινο υγρό και το σάλιο μου και το ξαναρουφάω. Νομίζω παίρνω  τις σάπιες συνήθειες μέσα μου πάλι. Δεν τελειώνει ποτέ. Πλένω, πλένω, πλένω x1000 και τίποτα δεν αλλάζει. Καταδικασμένος  ποτηροκατακτητής στο βασίλειο μου. Αλλά η θάλασσα …. αχ, αυτή η υγρή καριόλα σε αδειάζει. Έλα, έλα μην το σκέφτεσαι φύγαμε …. πλουτςςςς…

 Και το χρώμα το δικό σου; Το δικό σου μπλουζάκι; Η δική σου η σάρκα; Έχεις; Η υγεία πάνω απ’ όλα. Εξαφανίσου τώρα, γίνε αυτό που έχεις μάθει τόσα χρόνια, κάλο παιδί. Προσπάθησε να μην καταλάβει κανείς αυτά που κρύβεις , τζιζζζζζζζ …., τζιτζίκια και τζιζκέικ άστα να πλανιούνται γύρω σου, να γίνουν οι πιο δυνατές σου εικόνες, δεν μπορείς να πειράξεις κανέναν με αυτά, οπότε οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ οκ ο κ Ο.Κ.

Σούσι Φλαμπέ

 Τελικά βλέπουμε τα ίδια ή κοροϊδευόμαστε; Δεν χωράω πουθενά ή χωράω παντού; Μπορώ να κάνω τα πάντα ή δε θέλω να κάνω τίποτα; Τι σκατά, παραπληγικός κατάντησα. Ούτε κίνηση, ούτε λέξη, ούτε όσφρηση, ούτε βλέμμα. Σκοτάδι πολύχρωμο. Σκοτάδι με ζωή. Με βλέπουν άραγε, με νοιώθουν; Με βλέπω; Ρε παιδί μου, θέλω να πω, ζω; Ναι, ναι αυτό ακριβώς. Υπάρχω;

  ....Shift+6 πες σ’ αγαπώ; Ctrl+ h κουνήσου από την θέση σου, 7 χρόνια γρουσουζιά. Δηλαδή κου-κου τσα. Σίγουρα το πιο όμορφο παιχνίδι είναι το κρυφτό. Αυτό σίγουρα το θυμάμαι από μικρός. Επίσης το τσάι με φέτα και ελιές μου άρεσε, από μικρός και αυτό. Μελαγχολία ρε φίλε, σκατά και γουστάρω με χίλια. Γιατί με χίλια; Εγώ θα πω ‘’και το γουστάρω με τρεις εκατοντάδες και πενήντα. Ωραίο. Ωραία και αυτά. Πλανήτης πάνω, πλανήτης κάτω, την βγάζω δεν την βγάζω. Τώρα τι θα θυμάμαι; Τι έτσι; Τέλος; Που πας ρε μαλάκα; Σβήσε, σβήσε, σβήσε, ναι με γόμα..Το κεράκι, το κερασάκι, το κεραμιδάκι, το αρχιδάκι, κάτι τελοςπάντων. Απαπαπαπα… όχι και αυτό, ούτε το άλλο. Τίποτα. Σβήσε το κεράκι, έλα τώρα, φουυυυυυυ και τέρμα. Και 7 από την μαύρη γάτα και που δεν λες προσευχή και που όλα τα άλλα! Φίλε την γάμησες. Συγγνώμη κιόλας αλλά τα ήθελε ο κώλος σου. Μην ανησυχείς όμως μπορεί και να πεθάνεις. Χαλάρωσε και απόλαυσε το. Καλά είναι. Δεν είναι;

 Δεν κουνιέμαι αλλά τι βλέπω; Δεν νοιώθω αλλά τι βλέπω; Προβατάκια και ελέφαντες να βόσκουν μαζί. Σάντουιτς και πορτοκαλιές να φυτρώνουν μαζί. Εγώ και οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, να περπατάμε μαζί. Μαζί, μαζί, μαζί, μαζί  το γάμησα. Διαγράφη επαναλαμβανόμενης λέξης. Ούτε να γράψεις όπως θες γίνεται. Ζήτω, ζήτω, ζήτω, ζήτω. Τι; Τώρα μπορώ;  Γαμημένη μαλακία. Σίγουρα θα έρθει η μέρα της αναθεώρησης και επιθεώρησης που θα εξακολουθεί η φλεγόμενη κατσαρίδα να αλληλογραφεί με τις κοινότυπες γαλβανιζέ , χρυσοστόλιστες,  πιθανολογίες. Εεεε μας τα έπρηξες..