Μια στιγμή μικρή, αλλά ταυτόχρονα τόσο μεγάλη, μόνο για σένα φυσικά. Αυτός που νοιώθει την στιγμή μικρή, αλλά ταυτόχρονα τόσο μεγάλη, για αυτόν μιλάμε τώρα. Δευτερόλεπτα που νιώθεις συναισθήματα ξεχασμένα. ''Υπάρχει ελπίδα'' φωνάζεις μέσα σου και είναι πραγματικό. Επιτέλους πραγματικό. Σε νοιάζει μόνο που στα αυτιά του μυαλού σου, το άκουσες. Ρε παιδί μου, το πιρούνι είναι πάλι πιρούνι, για λίγο, δεν πειράζει. Τα μάτια πάλι μάτια, τα δάχτυλα ξανά δάχτυλα και άλλα πολλά. Μετά μόνος σου. Ωραία μόνος σου όμως. Ρίχνεις και μια στροφή άμα κάτσει, γιατί είσαι ο Ήλιος και η Γη μαζί. Και δώστου γύρω, γύρω, γύρω, γύρω, γύρω 33 φορές, άντε και μία παραπάνω για να γουστάρεις, έτσι για την Αφροδίτη. Πέφτεις κάτω, σηκώνεσαι, γυρνάς αντίστροφα τώρα για τους υπόλοιπους. Αχχ, ηδονή και φεύγεις γρήγορα γρήγορα για το κρεβατάκι σου χαμογελαστός. Η στιγμή παραμένει δυνατή και αναλλοίωτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου