Καθισμένος στη καρέκλα ενός γραφείου, τελευταία μέρα στη δουλειά, ένιωσα πάλι τον φόβο. Όταν φοβάσαι ανεβαίνει η θερμοκρασία, νιώθεις πανικό, βλέπεις τα σενάρια, που σκέφτεσαι, μπροστά σου να εκτυλίσσονται και φυσικά πεθαίνεις από αίτια επιστημονικής φαντασίας ή αστυνομικής ή ερωτικής ή κάτι παρόμοιο που κατά 85% δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Πρώην γκόμενες μπουκάρουν με μαχαίρια, κερατωμένοι σύζυγοι με πιστόλια τρέχοντας και ανεβαίνοντας τις σκάλες με παναγίες και χριστούς, άσχετοι ζητούν πληροφορίες και ξαφνικά σε απειλούν, σε δένουν και σε βασανίζουν σε κάποιο υπόγειο. Ο φόβος έρχεται όταν δεν τον περιμένεις. Τακ,τακ ''Είμαι ο Φόβος'', καλησπέρα σας. Στον ύπνο σου , ύπουλα, σε ξυπνάει , σε αναγκάζει να ουρλιάξεις όσο πιο δυνατά μπορείς. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου και τρέχεις μέσα στο σπίτι να σωθείς. Από ποιον; Από τι; Και όμως, ναι!!! Από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τα παράξενα σενάρια, τα τέρατα, τους δολοφόνους και τα υποτιθέμενα καρδιακά επεισόδια, αυτός τα δημιουργεί. Εσύ απλά ξυπνάς και με ανακουφισμένη άγνοια λες: ''Αχ, πάλι αυτός ο ανόητος εφιάλτης''. Μέσα σου όμως ξεδιπλώνεται, με τέχνη που κάνεις μέχρι τώρα δεν κατέχει, ένα παχύ, με γραμματοσειρά chiller, LoL. Και η Χαρά, η γλυκιά μου σκυλίτσα φοβάται. Ότι και αν κάνω δεν μπορεί να το αποβάλλει. Όσο αγάπη και αν της δείχνω. Η Χαρά είναι σκύλος όμως μαλάκα. Στο γλυκό της το αιδοίο αν φοβάται ή όχι. Με ένα μπισκοτάκι θα είναι και πάλι χαρούμενη. Παροδικός φόβος λοιπόν. Ο φόβος του ανθρώπου όμως θέλει μάχη για να ξεπεραστεί. Αντρίκια θέματα, όχι μαλακίες.Τέλος λέμε ρε παιδάκι μου, θα πολεμήσω. Ρε συ να σου πω κάτι, έχω έναν πόνο στο στήθος, κάτι περίεργο ρε γαμώτο. Λες να πεθαίνω, ε; Βοήθειααα.....!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου