Κεφάλαιο ΙΙ: Πως είναι να γελάς;

 Βαρέθηκα να γελάω από ανάγκη, για χάρη της ευγένειας,αλλά και της ψυχικής μου ισορροπίας. Χα,χα,....χα....χα... και δώστου  πάλι, ξανά και ξανά στον αέναο κύκλο της μεταμφίεσης και της μπουρδοποίησης. Και όλα αυτά μετά από παρακολούθηση κωμωδίας εις το λαπτοπι. Όχι, ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε κατάσταση. Στο φαγητό, στην τουαλέτα, στη δουλειά, παντού. Στην τελική, όταν χύνω γελάω....ναι το κάνω. Εεε.. Γελάω; Εννοώ, γελάω, γελάω;  Το πιάνεις έτσι; Το μήνυμα πίσω από τις λέξεις, έρχεται. Αχ, πως το έφερα πάλι. Πως είναι να γελάς; Την αλήθεια να λέμε, σε αυτήν την έξω από τα όρια στιγμή, πρέπει να γελάω με την ψυχή μου, που λέμε. Ή και εκεί βγαίνει αυτή η ανάγκη, να δείξω την ικανοποίηση μου στην παρτενέρ μου για να μην την θίξω; Βρε συ, αυτό είναι το αρχικό μας ερώτημα, πως θα απαντήσεις;
 Αυτές οι στιγμές γέλιου που θες να φτύσεις τα πνευμόνια σου έχουν μειωθεί, αυτό είναι γεγονός. Δεν παίρνεις ανάσα, μόνο γελάς. Κάποιος να πατήσει το κουμπί και να σε σταματήσει, αλλά είναι και διεγερτικό, θες και άλλο, χχαχαχαχαα,,χαχαχαχαχ και άλλο ,χαχαχαχαχα, σταμάτα ρε μαλάκα,χαχαχαχαχα, και άλλο..! Την πιο μεγάλη πλάκα έχει το γέλιο με γυναίκες που φλερτάρω, όχι όλες. Εκεί συνειδητοποιείς ότι γελάς από ευγένεια, αλλά δεν γίνεται να το σταματήσεις γιατί θα χάσεις το παιχνίδι. Πρέπει να δείχνεις ευχάριστος και συγκλίνων με το απέναντι κορίτσι. Ε, ρε πλάκες!
 Πως είναι να γελάς όμως; Πως γίνεται να θυμηθείς να γελάς, όπως έκανες παλιά με τους φίλους σου στα σκαλιά κάποιας πολυκατοικίας; Μην το πιέζεις, αυτά τα πράγματα έρχονται μόνα τους. Πολύ αμφιβάλλω λοιπόν γι' αυτό. Πανούργα σχέδια και καταχθόνιες συνεδρίες για να καταφέρεις να γελάσεις πάλι. Μόνη της η χαρά δεν έρχεται. Μόνο η Χαρά,η γλυκιά μου σκυλίτσα. Το αποφάσισα, η Χαρά θα είναι η πρωταγωνίστρια σε όλα. Γέλα λοιπόν, όχι πουλί μου, όχι χαρά μου, όχι όχι... ξέφυγα. Γέλασα λίγο τώρα, με μια σκέψη που δεν μοιράζομαι, αμέ.